بیشتر نیشابور قدیم اکنون در زیر خاک پوشیده شده و آثار آن به چند تپه اصلی محدود شده می باشد. این منطقه در جنوب نیشابور کنونی با وسعتی بالغ بر 3500 هکتار قرار دارد که بر اساس متون و شواهد از ابتدا اسلام تا اوایل دوران ایلخانی زیستگاه بوده می باشد. این محوطه در سال های 1315 و 1318 توسط تیم باستان شناسی موزه متروپولیتن و شهر باستانی نیشابور در سال 1384 توسط یک تیم ایرانی-فرانسوی مورد کاوش قرار گرفت. 
تپه طرب توسعه‌یافته (الب ارسلان) تپه طرب توسعه‌یافته که با نام های آلب ارسلان یا کوهن دژ یا تپه قهندز نیز شناخته می شود، یکی از تپه های باستانی و محوطه های تاریخی نیشابور می باشد که در حدود 300 متری روستای طرب توسعه‌یافته واقع شده می باشد. در 500 متری شمال روستای لارک لک آشیان، تپه مذکور توسط زمین کشاورزی احاطه شده می باشد. قلعه باستانی تراب توسعه‌یافته، تپه باستانی تراب توسعه‌یافته، تپه باستانی تراب توسعه‌یافته که بنا به نظر کارشناسان باستان شناسی، قلعه شهر باستانی نیشابور را در بر می گیرد، قدمت آن به سده های اولین اسلامی تا قرن هفتم می رسد. قرن هجری قمری و برخی کارشناسان بر اساس برخی جستجوها و یافته های باستان شناسی، این تاثیر را از آثار ساسانی معرفی کرده اند.کهندژ بخش حاکم بر شهر باستانی نیشابور بوده و اکنون بقایای کهندژ شرق در بدنه تپه تراب توسعه‌یافته در حدود 4 کیلومتری شرق شهر نیشابور دیده می شود. این تپه باستانی در سال 1384 در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده می باشد. تصاویر معماری باستانی تپه باستانی تراب توسعه‌یافته نیشابور امروزه تپه تراب توسعه‌یافته را می توان سریال ای از بناهایی دانست که در یک حصار بیضی شکل پراکنده و محدود شده اند. ارتفاع دیوارها در برخی اقبال ها به ویژه در جنوب شرقی سریال به هفت متر می رسد. در غرب و جنوب غربی تپه، فضاهای معماری فشرده و پیوسته می باشد، در حالی که در شرق و شمال شرق آن، فضاهای معماری به صورت جدا مورد قدردانی قرار می گیرد، عوامل و عناصر تشکیل دهنده بنا حاوی خشت، گل و آجر می باشد. این می باشد . بیشتر خشت های استفاده شده 10*45*45 سانتی متر و آجرها 20*20*5 سانتی متر می باشد. در مجموع وجود تنوع در اقبال هایی از دیوارهای بنا از جمله مصالح به کار رفته حاکی از آن می باشد که این سریال در روزگار های مختلف ساخته شده و در طول سالیان متمادی دخل و تصرف هایی در آن وجود داشته می باشد. سمت تپه ترب توسعه‌یافته.
تپه طرب توسعه‌یافته (الب ارسلان) تپه طرب توسعه‌یافته که با نام های آلب ارسلان یا کوهن دژ یا تپه قهندز نیز شناخته می شود، یکی از تپه های باستانی و محوطه های تاریخی نیشابور می باشد که در حدود 300 متری روستای طرب توسعه‌یافته واقع شده می باشد. در 500 متری شمال روستای لارک لک آشیان، تپه مذکور توسط زمین کشاورزی احاطه شده می باشد.
قلعه باستانی تراب توسعه‌یافته، تپه باستانی تراب توسعه‌یافته، تپه باستانی تراب توسعه‌یافته که بنا به نظر کارشناسان باستان شناسی، قلعه شهر باستانی نیشابور را در بر می گیرد، قدمت آن به سده های اولین اسلامی تا قرن هفتم می رسد. قرن هجری قمری و برخی کارشناسان بر اساس برخی جستجوها و یافته های باستان شناسی، این تاثیر را از آثار ساسانی معرفی کرده اند.کهندژ بخش حاکم بر شهر باستانی نیشابور بوده و اکنون بقایای کهندژ شرق در بدنه تپه تراب توسعه‌یافته در حدود 4 کیلومتری شرق شهر نیشابور دیده می شود. این تپه باستانی در سال 1384 در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسیده می باشد. 
تصاویر معماری باستانی تپه باستانی تراب توسعه‌یافته نیشابور امروزه تپه تراب توسعه‌یافته را می توان سریال ای از بناهایی دانست که در یک حصار بیضی شکل پراکنده و محدود شده اند. ارتفاع دیوارها در برخی اقبال ها به ویژه در جنوب شرقی سریال به هفت متر می رسد. در غرب و جنوب غربی تپه، فضاهای معماری فشرده و پیوسته می باشد، در حالی که در شرق و شمال شرق آن، فضاهای معماری به صورت جدا مورد قدردانی قرار می گیرد، عوامل و عناصر تشکیل دهنده بنا حاوی خشت، گل و آجر می باشد. این می باشد . بیشتر خشت های استفاده شده 10*45*45 سانتی متر و آجرها 20*20*5 سانتی متر می باشد. در مجموع وجود تنوع در اقبال هایی از دیوارهای بنا از جمله مصالح به کار رفته حاکی از آن می باشد که این سریال در روزگار های مختلف ساخته شده و در طول سالیان متمادی دخل و تصرف هایی در آن وجود داشته می باشد. 
سمت تپه ترب توسعه‌یافته.
