مقبره خواجوی کرمانی در دروازه قرآن شهر شیراز می باشد دوستی با مقبره خواجوی کرمانیدر شهر شیراز شهر زیبای شیراز به شهر هنرمندان و به ویژه شاعران با ذوق ایرانی معروف می باشد. جدای از آثار تاریخی و بازارهای این شهر زیبا، آنچه را از سایر شهرهای ایران برجسته می کند وجود مقبره های شاعران نامی در این شهر می باشد. مقبره خواجوی کرمانی یکی از آنهاست مقبره خواجوی کرمانی، مال الدین ابوالعطا، معروف به خوجوی کرمانی، در سال ۶۸۹ هجری قمری در ایالت کرمان در دوران حکومت فرمانروایان مغول در ایران چشم به جهان گشود. او یکی از شاعران زورمند ایرانی می باشد که غزلیات او بیشتر دارای مضامین عرفانی می باشد که به سبک عراقی سروده شده می باشد، خواجه کرمانی اثر زیادی بر شاعران دوران خود و پس از آن داشته می باشد. از آثار ارزشمندی که از او به جا مانده می باشد که بیشتر آنها منظوم می باشد می توان به دیوان خواجوی کرمانی اشاره کرد که در این دیوان اشعار مختلفی از قبیل قصیده، غزل، آهنگسازی، ترنجیه، مسمط، تهگاه و مستزاد وجود دارد.از دیگر آثار خواجوی کرمانی می توان به خمسه خواجوی اشاره کرد که حاوی پنج مثنوی به نام های همایی و همایون، روزداالانوار، گوهر نامه، کمال نامه و گل و نوروز می باشد.خواجه کرمانی علاوه بر شاعری، در نجوم و هیئت نیز تبحر داشت. خواجه کرمانی در سال ۷۵۲ هجری قمری در شهر شیراز دیده از جهان فروبست، مقبره خواجه کرمانی در شمال شهر شیراز در دامنه کوه صبو در تنگه الله و اکبر شیراز قرار دارد. این بقعه در سال 1315 هجری قمری ساخته شده و رو به دروازه قرآن می باشد. آب چشمه رکن توسعه‌یافته نیز از این بقعه می گذرد. آنچه این گردشگران و بازدیدکنندگان را از سراسر ایران به خود جذب می کند معماری منحصر به شخص این مقبره می باشد.مقبره خواجه در فضایی باز قرار گرفته می باشد. مقبره نه سقف دارد و نه گنبد. بر سنگ قبر این شاعر نامی از خود شاعر حک نشده می باشد. تنها جمله ای که بر روی آن حک شده آیه ای از سوره مبارکه الرحمن می باشد با این مضمون: «کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام» (هر که در زمین باشد در معرض مرگ و هلاکت می باشد. خداوند با جلال و جلال باقی می باشد.) در پایین و بالای قبر دو ستون قرار دارد.طبق سنت قدیم، در آن دوران دو سنگ در قبر شاعران می گذاشتند، یکی در بالا و دیگری در پایین قبر. در داخل مقبره خواجوی کرمانی مجسمه ای از او در مجاورت مقبره سه غار قرار دارد که گفته می شود شاگردانش از آن برای مداحی استفاده می کردند. بر روی دیوار غارها نیز نقش داشتن برجسته‌های مربوط به اساطیر ایرانی (با موضوع جنگ رستم و شیر) و حقیقت‌ها تاریخی را می‌بینید که یکی از این سه غار، غاری می باشد که جایگاه عبادت و ریاضت زهاد بوده می باشد. شیوخ غار دیگر که در دهانه آن طاق‌کاری شده می باشد، جایگاه مقبره خواجه عمادالدین محمود، وزیر معروف شاه شیخ ابواسحاق اینجو می باشد. طبق سنت دیرینه، دو سنگ در قبر خواجوی کرمانی قرار داده شده می باشد. در نزدیکی مقبره خواجوی کرمانی آثار گرانبها و تاریخی دیگری نیز در نزدیکی این مقبره شاعر ایران پارسی وجود دارد که در سفر به شیراز می توانید از آنها دیدن کنید و سفر خود را به یاد ماندنی تر کنید. بازار وکیل، مسجد زیبای نصیرالملک و باغ عفیف توسعه‌یافته از جمله این بناها هستند.اما از نزدیک ترین بناها به این مقبره می توان به دروازه قرآن، مقبره حافظ و باغ موزه جهان نما اشاره کرد.در ادامه آنها را به شرح شرح می کنیم: دروازه قرآن، دروازه قرآن تنها یکی از شش دروازه شیراز می باشد که تاکنون باقی مانده می باشد. این دروازه در سال 1328 به دستور عضددولا دیلمی ساخته شد. نام آن از قرآن می باشد که به دستور امیر عضدالدوله بر روی آن گذاشته شد تا مسافران به سلامت از زیر آن گذشتن کنند، این دروازه پس از سال ها آسیب دید اما در دوران کریم خان زند بازسازی شد. قرآنی که مسافران از آن گذشتن می کردند و به خط سلطان ابراهیم، نوه شاهرخ تیموری می نوشتند، در حجره بالا قرار می گرفت. این قرآن در حال حاضر در موزه پارس شیراز نگهداری می شود. دروازه قرآن نزدیک مقبره خواجوی کرمانی که در دوران کریم خان زند ترمیم شد. گل های رنگارنگ و عمارت مجلل با استخر آب در وسط باغ نشان می دهد. فضای بینهایت متحرک و تاریخی به ما می دهد این باغ و عمارت مشابه سایر بناهای مشابه جایگاه سکونت شاهان صفوی بوده می باشد.مساحت این باغ 127000 متر مربع می باشد که عمارتی زیبا به مساحت 17000 متر را در خود جای داده می باشد.این باغ در سال ۲۸۴ هجری قمری به دستور «میرزا علی محمدخان قوام الملک دوم» ساخته شد. این باغ به دست یکی از وارثان قوام به نام عفیفه رسید و به این نام معروفیت یافت. در مرکز شهر ساخته شده می باشد. بازار سرپوشیده وکیل از تالارهای بینهایت طولانی تشکیل شده می باشد که در مرکز بازار گرد هم آمده و میدانی طولانی با چهار کاروانسرا ساخته شده می باشد. یکی از ویژگی هایی که این بازار تاریخی را مهم می کند وجود طاق های نیم دایره ای به کار رفته در معماری بنا می باشد که با وجود گذشت سالیان متمادی هنوز کاملاً سالم مانده و حتی یک شکاف هم نداشته می باشد. زیر سایه سرو در باغ مصلی که تفریحگاه این شاعر بوده می باشد. شمس الدین محمد یغمایی پس از 65 سال گنبدی بر سر قبر و استخر آبی در جلوی قبرش ساخت که از آب رکن توسعه‌یافته پر شده بود. در سال 11 هجری قمری بازسازی شد. در دوران نادرشاه افشار این بنا دوباره بازسازی شد.اما شکل کنونی مقبره که به سبک معماری زندیه و به صورت تالار با چهار ستون سنگی می باشد در دوران کریم خان زند ساخته شده می باشد.همچنین به دستور کریم خان زند یک سنگ مرمر تراشیده شد و دو غزل از غزل خود شاعر به خط نستعلیق تراشیده شد. این مسجد در سال 1293 به دست معماران ماهری چون محمد حسن معمار و میرزا رضا کاشیگر ساخته شد. در و پنجره‌های شیشه‌ای رنگارنگ این مسجد بعدها توسط میرزا آیت ساخته شد. از دیگر عناصر چشمگیر این مسجد تاریخی سوا از وجود شیشه های رنگی به کار رفته در در و پنجره ها که به در و پنجره های ارسی معروف هستند، وجود کاشی کاری و مقرنس، تابش نور خورشید از این شیشه های رنگی، زیبایی و زیبایی را ایجاد می کند. فضای دلنشین مسجدی که بر فضای معنوی آن می افزاید، کاشی کاری این مسجد بینهایت دیدنی می باشد و کمتر نمونه ای از این نوع کاشی را در جایی می بینید، کاملا خصوصی بوده می باشد.
