ارگ نوشیجان مربوط به دوران مادها – دوران هخامنشیان – دوران اشکانی میباشد که قدیمی ترین پناهگاه آریایی ها در بین مرزهای کشورمان در ملایر و بر روی تپه ای به ارتفاع 37 متر و قدمت آن به عصر آهن قرار دارد. و استقرار اولیه مادها در ایران. نوشیجان نه تنها یکی از قدیمی ترین زیارتگاه های خشت و گلی جهان، بلکه یکی از ناشناخته ترین بناهای کشور میباشد. 
ارگ نوشیجان در روستای شوشاب از توابع شهرستان ملایر قرار دارد، این تاثیر تاریخی در 20 کیلومتری شمال غربی ملایر در بزرگراه ملایر – جوکار، بر روی سنگ طبیعی مشرف به تپه های شورکت قرار دارد و دارای چشم اندازی وسیع و زیبا میباشد. که بدون شک در هزاره اول قبل از میلاد مورد استفاده قرار می گرفت توجه اقوام میانه معطوف بوده میباشد. نوشیجان در لغت احیاناً به معنای جایگاه نوش یا جایگاه انوش میباشد و نوش یا انوش ظاهراً نام بانویی میباشد که بر این منطقه حکومت می کرده میباشد. تپه نوشیجان در سال 1343 خورشیدی شناسایی شد. در سال های 1346 تا 1356 موسسه مطالعات ایران شناسی بریتانیا در طول 6 فصل باستان شناسی، عملیات کاوش و تعمیر این تپه را زیر نظر دیوید استروناخ انجام داد.دستاورد پرکاری های این هیئت شناسایی سه دوران معماری باستانی متعلق به مادها، هخامنشیان و اشکانیان میباشد.
ارگ نوشیجان در 3 بهمن 1346 به شماره ثبت 763 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید. آثار معماری کشف شده در دوران میانه بر روی تپه نوشیجان بر اساس اسناد دیوید استروناخ عبارتند از: بنای قدیمی بنای به نام جبهه غربی اولین آتشکده، تالار ستوندار معروف به آپادانا، معبد مرکزی یا شومینه دوم، اتاق‌ها و انبارها، تونل، حصار و چیدمان تاثیر به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده میباشد. 3 بهمن 1346 با شماره ثبت 763. 
.
